Ο θρήνος [των Αρβανιτών] για την Κορώνη

Βαϊτίμι ι Κορόνι

Πέτκατ ε τε μίρατ τόνα

να για λάγμι τε Κορόνα

Κρίστιν να κέμι με νε

ω ε μπούκουρα Μορέ!

Τθελ τε πλιάστε με λιοτ ν'ντερ σι

να τ' λιπίσμ μόι Αρμπερί

Νταλλαντίσσε ε λιάρε-λιάρε

κουρ τε βίσσε  τι νιάτερ χέρε

βιαν τε βισσ τι τε Κορόνα

με νγκε τζιάν  τι σπιτ τόνα

με νγκε  τζιάν τρίμα χαντιάρ

πο νιε κιεν σε κιοφτ ι βραρ

Κουρ ου νίστιν γκιίτθ ανίτε

ε ντχέρατ ταν ικτίν κα σίτε

μπούρατ γκιτθ με νιε σερτίμ

τθρίτιν γκράτε με νιε βαλτίμ:

-Ντιλ ε χάνα τι Στιχί

όι Μορέ όι Αρμπερί!... 

Ο θρήνος για την Κορώνη

Τα πράγματα και τα καλά μας

εμείς τ' αφήσαμε στην Κορώνη.

Το Χριστό τον έχουμε μαζί μας,

αχ ωραίε μου Μοριά!

Βαθιά βαλαντωμένοι, με δάκρυα στα μάτια,

σε λυπόμαστε μωρ' Αρβανιτιά

Γοργό χελιδονάκι μου,

σαν έλθεις μιαν άλλη φορά,

σαν πας μες στην Κορώνη,

δεν θα' βρεις πια τα σπίτια μας

ούτε τα ωραία μας τα παλικάρια,

αλλά ένα σκυλί (τον Τούρκο)

που μακάρι να πέθαινε.

Όταν ξεκίνησαν τα πλοία

κι η γη μας έφυγ' απ' τα μάτια μας,

όλοι οι άντρες μ' έναν αναστεναγμό,

κι οι γυναίκες μ' ένα παράπονο

φώναζαν:

- Βγες να μας κατασπαράξεις,εσύ Στοιχειό,

Αχ Μοριά, αχ Αρβανιτιά!

Τραγούδι: π. Τζουζέπε Φαράκος, ουνίτης ιερέας

(42 χρ.)

Σαν Ντεμέτριο Κορόνε (Άγ. Δημήτριος Κορώνης) 

Επαρχία Κοσέντσα Καλαβρίας, Αύγουστος 1981

Έρευνα: Λάμπρος Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος

Από τη συλλογή του

Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος

"Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"

1983

Του ΜικροΚωνσταντίνου, αρβανίτικο τραγούδι της Κάτω Ιταλίας

Ο Κωνσταντίνος ο μικρός 

τρεις μέρες γαμπρός ήταν 

όταν τον κάλεσε ο βασιλιάς τ' Αναπλιού 

γιατί τον είχε σύντροφο ξεχωριστό 

Του έστειλε το πρώτο γράμμα 

και το ’ριξε στην τσέπη του 

του 'στειλε το δεύτερο γράμμα 

και το ’ριξε στην τσέπη του 

του 'στειλε το τρίτο 

και δεν μπορούσε να πει όχι.

Εννιά χρόνια και εννιά μέρες 

έπρεπε να περιμένει η ομορφούλα.

Καθώς πέρασαν εννιά χρόνια κι εννιά μέρες 

με σκουφιά και μαντήλια 

πιάσανε ένα χελιδονάκι 

μια κορδελίτσα του έδεσαν στον ώμο 

και το έστειλαν στον Κωνσταντίνο 

Πέρασαν τα χρόνια και οι μέρες 

πάει η όμορφη στην εκκλησία 

Ο Κωνσταντής καβαλίκεψε τ' άλογο 

τ' άλογο το γρήγορο 

και ξεπεζεύει στην πόρτα της εκκλησίας

 όπου ακόμα φαίνονται τα χνάρια.

Δένει τ' άλογο και μέσα μπαίνει 

βλέπει την όμορφη να κλαίει. 

"Ω εσείς συμπέθεροι, ω εσείς ευγενείς

 αυτό το παλικάρι ήταν το πρώτο μου στεφάνι" 

Ο Κωνσταντίνος τη νύφη παίρνει 

και από τη μεγάλη πόρτα βγήκε.

Από τα πιο διαδεδομένα δημοτικά τραγούδια 

των Ελληνο-Αρβανίτικων κοινοτήτων της 

Καλαβρίας και Σικελίας, σε ρυθμό τετράσημο. 

Το θέμα του ιδιαίτερα γνωστό και στην 

υπόλοιπη Ελλάδα, ανήκει στον Ακριτικό Κύκλο

Τραγούδι: 

ο Ουνίτης παπάς Σωτήρ Φεράρα 

(48 χρ)

Πιάνα, Σικελία

Αύγουστος 1981

Έρευνα: Λάμπρος Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος

Από τη συλλογή του

Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος

"Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"

1983

Ω ε μπούκουρα Μορέ, αρβανίτικο νοσταλγικό τραγούδι για τον Μοριά

«Ω! ε μπούκουρα Μορέ»                                                                         «Ωραίε μου Μοριά»

Ω! ε μπούκουρα Μορέ                                                                           Αχ ωραίε μου Μοριά

τσς κουρ τε λιας                                                                                     απ’ τότε που σ’ άφησα

με νουκ τε πασς                                                                                     δεν σε ξανάδα πια.

Άτιε καμ ου ζώτιν τάν                                                                          Εκεί έχω τον πατέρα μου,

άτιε καμ ου ζώνιε μέμεν                                                                      εκεί έχω τη μητέρα μου,

άτιε καμ εδέ τιμ βλα                                                                             μα και τον αδερφό μου,

γκυθ μπουλιούαρ μπε νε δε.                                                               όλους στη γη θαμμένους.

Ω! ε μπούκουρα Μορέ.                                                                         Αχ ωραίε μου Μοριά!

Έρευνα: Λάμπρος Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος

Από τη συλλογή του

Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος

"Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"

1983

Αρβανίτικος Ύμνος στην Οδηγήτρια

Παρεκκλησιαστικό τραγούδι στην αρβανίτικη διάλεκτο, σε

ρυθμό τετράσημο, που ψάλλεται συνήθως, μετά το τέλος

της λειτουργίας. Είναι αφιερωμένο στην Παναγία την

Οδηγήτρια (προστάτιδα των ελληνο-αρβανίτικων

κοινοτήτων της Σικελίας).

Ψάλλει η Κοντσετίνα Κούτσια (32 χρ.)

Πιάνα Σικελίας 1981

Έρευνα: Λάμπρος Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος

Από τη συλλογή του

Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος

"Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"

1983

Σ' εσένα Παρθένα Οδηγήτρια

ασπίδα της χώρας μας

δεν κουραζόμαστε να σου λέμε:

διαφύλαξε την Πίστη μας, ω Μαρία!

Αυτή την Πίστη που βρήκαμε

από τους τιμημένους παππούδες μας

που σαν παλληκάρια και Χριστιανοί

πολέμησαν ενάντια στον μαύρο Τούρκο.

Έλα Μητέρα και Βασίλισσα,

έλα Κυρά και Αγία Παναγία

δείξε σ' εμάς τους Χριστιανούς

και Αρβανίτες το έλεός σου.