Ο Κωνσταντίνος ο μικρός
τρεις μέρες γαμπρός ήταν
όταν τον κάλεσε ο βασιλιάς τ' Αναπλιού
γιατί τον είχε σύντροφο ξεχωριστό
Του έστειλε το πρώτο γράμμα
και το ’ριξε στην τσέπη του
του 'στειλε το δεύτερο γράμμα
και το ’ριξε στην τσέπη του
του 'στειλε το τρίτο
και δεν μπορούσε να πει όχι.
Εννιά χρόνια και εννιά μέρες
έπρεπε να περιμένει η ομορφούλα.
Καθώς πέρασαν εννιά χρόνια κι εννιά μέρες
με σκουφιά και μαντήλια
πιάσανε ένα χελιδονάκι
μια κορδελίτσα του έδεσαν στον ώμο
και το έστειλαν στον Κωνσταντίνο
Πέρασαν τα χρόνια και οι μέρες
πάει η όμορφη στην εκκλησία
Ο Κωνσταντής καβαλίκεψε τ' άλογο
τ' άλογο το γρήγορο
και ξεπεζεύει στην πόρτα της εκκλησίας
όπου ακόμα φαίνονται τα χνάρια.
Δένει τ' άλογο και μέσα μπαίνει
βλέπει την όμορφη να κλαίει.
"Ω εσείς συμπέθεροι, ω εσείς ευγενείς
αυτό το παλικάρι ήταν το πρώτο μου στεφάνι"
Ο Κωνσταντίνος τη νύφη παίρνει
και από τη μεγάλη πόρτα βγήκε.
Από τα πιο διαδεδομένα δημοτικά τραγούδια
των Ελληνο-Αρβανίτικων κοινοτήτων της
Καλαβρίας και Σικελίας, σε ρυθμό τετράσημο.
Το θέμα του ιδιαίτερα γνωστό και στην
υπόλοιπη Ελλάδα, ανήκει στον Ακριτικό Κύκλο
Τραγούδι:
ο Ουνίτης παπάς Σωτήρ Φεράρα
(48 χρ)
Πιάνα, Σικελία
Αύγουστος 1981
Έρευνα: Λάμπρος
Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος
Από τη συλλογή
του
Πελοποννησιακού
Λαογραφικού Ιδρύματος
"Η ελληνική
μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"
1983
