«Ω! ε μπούκουρα Μορέ» «Ωραίε μου Μοριά»
Ω! ε μπούκουρα Μορέ Αχ ωραίε μου Μοριά
τσς κουρ τε λιας απ’ τότε που σ’ άφησα
με νουκ τε πασς δεν σε ξανάδα πια.
Άτιε καμ ου ζώτιν τάν Εκεί έχω τον πατέρα μου,
άτιε καμ ου ζώνιε μέμεν εκεί έχω τη μητέρα μου,
άτιε καμ εδέ τιμ βλα μα και τον αδερφό μου,
γκυθ μπουλιούαρ μπε νε δε. όλους στη γη θαμμένους.
Ω! ε μπούκουρα Μορέ. Αχ ωραίε μου Μοριά!
Έρευνα: Λάμπρος
Λιάβας-Νίκος Διονυσόπουλος
Από τη συλλογή
του
Πελοποννησιακού
Λαογραφικού Ιδρύματος
"Η ελληνική
μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας"
1983
